Αγαπητοί φίλοι,
Θέλησα να ξεκινήσω αυτό το θέμα με αυτόν τον τίτλο για να αναφερθώ σε ένα θέμα που όσο και αν φαίνεται κοινότυπο για όλους μας και για τον καθε ένα ξεχωριστά είναι πάντα, σε όλη την διαδρομή της ζωής μας, ένα ερώτημα και ένα ζητούμενο.
Είναι το πόσο αγαπάμε τις επαγγελματικές αλλά κυρίως τις προσωπικές μας ασχολίες στις οποίες καταναλώνουμε τον περισσότερο χρόνο της ζωής και της ενέργειας μας. Είναι λοιπόν Η ΑΓΑΠΗ γι’αυτό που κάνουμε που όταν υπάρχει μπορεί να μας φέρει ΕΥΤΥΧΙΑ!!!
Τι σχέση θα μου πείτε έχουν όλα αυτά με τον τίτλο το θέματος που ανοίγω… Εξηγούμαι!!!
Στο βίντεο που επισυνάπτω η Σουζάνα απο την Αμερική παιζει βιολί . το παίξιμο της το βρίσκω πολύ καλό και το κυριώτερο καταφέρνει με ένα όργανο μεσαίας στάθμης να δίνει μοναδικό χρώμα στο παίξιμο της.Επίσης χειρίζεται με τρόπο θαυμάσιο την τεχνική του Διπλόχορδου που είναι στολίδι για το ανατολικό βιολί.Έχει αφιερωθεί σε αυτό που κάνει …αγαπάει αυτό που κάνει…έστω και αν ζορίζεται πολύ να τα βγάλει πέρα και να επιβιώσει.
Απο την άλλη μαζί της παίζω εγώ με ούτι, ένα όργανο δικής μου κατασκευής του 2005, που δεν το αξιολογώ ως ιδιαίτερα καλό αλλά που δένει εξαιρετικά καλά με το βιολί σε μιά στιγμή παρέας ανάμεσα στο πηρούνι και το ποτήρι. Στο σημείο αυτό πρέπει να σας ομολογήσω πως νοιώθω σε τέτοιες στιγμές ευτυχισμένος που οι κόποι μου για την κατασκευή του οργάνου και οι εκατοντάδες ώρες προσπάθειας να μάθω αυτό το δύσκολο όργανο λειτουργούν με θαυμαστό τρόπο σε μία τέτοια ευτυχή περίσταση.
Αυτή είναι η ανταμοιβή μου.Τι άλλο είναι η ΕΥΤΥΧΙΑ ?
Αγάπιος