Πριν λίγο σημείωσα έναν χρόνο στο ταξίδι εκμάθησης μπουζουκιού.
Όλον αυτόν τον χρόνο χρησιμοποιούσα έναν τζούρα τον οποίο μου είχε κάνει κάποτε δώρο ο πατέρας μου διότι δεν είχα τη δυνατότητα να δώσω χρήματα για κάποιο νέο όργανο και ήθελα να δω πως θα πάει η όλη διαδικασία.
Μετά από πολύ προσπάθεια και κάψιμο, έφτασε η ώρα να διαθέσω τα πρώτα μου χρήματα για την αγορά ενός τρίχορδου μπουζουκιού αλλά έχω τις εξής απορίες.
Ακριβό μπουζούκι (800-1200€) ή κάτι πιο οικονομικό (γύρω στα 600€);
Ποιες είναι οι καλύτερες επιλογές που έχω για όργανο ποιους;
Τι πρέπει να γνωρίζω για τα ξύλα από τα οποία θα έχει φτιαχτεί το όργανο;
Καλησπέρα Λευτέρη και χρόνια πολλά. Το θέμα αυτό έχει συζητηθεί πάρα πολλές φορές μέσα στο φόρουμ και πρόσφατα αλλά και παλιότερα. Μια αναζήτηση θα σε βοηθήσει.
Προσωπικά τώρα θα σου πρότεινα να πας για “ακριβό” στα οικονομικά σου όρια όργανο.
Πάντα είναι καλύτερο να έχεις ένα πολύ καλό όργανο στα χέρια σου για όλες τις φάσεις της ζωής σου με το μπουζούκι. Από την μαθητεία μέχρι την ωρίμανσή σου ως παίκτης.
Για οργανοποιούς τώρα, όλα τα κορυφαία ονόματα φτιάχνουν καλά όργανα με αντοχή στον χρόνο. Άρα απομένει σε σένα να επιλέξεις βάση δικού σου γούστου ακουστικού και αισθητικού.
Τώρα για τα ξύλα, εφόσον δεν ξέρεις, όπως πιθανά και οι περισσότεροι μπουζουξήδες, καλύτερα να εμπιστευτείς τον οργανοποιό. Εσύ θα κρίνεις από τον ήχο και την εμφάνιση. Αλλιώς θα μπεις σε έναν ωκεανό πληροφορίας η οποία δεν θα είναι αντικειμενική αλλά προσωπική του καθενός. Άλλοι προτιμούν την καρυδιά, άλλοι την μουριά, άλλοι τον παλίσανδρο ή το κελεμπέκι, κ.ο.κ.
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, είναι να πας στα μαγαζιά και να πιάσεις όργανα στα χέρια σου και να τα παίξεις. Μιας και έχεις έστω και αυτή την ελάχιστη εμπειρία, πάρε αυτό που θα σου αρέσει.
Κατά τη γνώμη μου αυτό που έκανες, να ξεκινήσεις μ’ ένα πρόχειρο όργανο επειδή αυτό βρισκόταν, και τώρα που το έχεις προχωρήσει μέχρι ένα σημείο να πας να διαλέξεις το δικό σου, ήταν το καλύτερο που μπορεί να γίνει.
Η κλασική συμβουλή για αγορά πρώτου οργάνου είναι «κάνε πολλές δοκιμές, και αν δεν ξέρεις πάρε μαζί σου κάποιον που ξέρει»: κάποιον φίλο, τον δάσκαλο… Εσύ τώρα ξέρεις ο ίδιος. Αυτό που λέει ο Λουκάς, …
…έχει κάποιο νόημα, που για τον εντελώς αρχάριο μπορεί να μην είχε - τι να κρίνω από τον ήχο, σου λέει ο άλλος, αν δεν ξέρω να παίξω μια πενιά;
Συνιστώ πάντα σε όλους, εφόσον μπορούν, να ξεκινούν τα μαθήματα μ’ ένα οποιοδήποτε βρισκούμενο όργανο, δανεικό π.χ., και να μη βγαίνουν στην πιάτσα να διαλέξουν πριν να είναι σε θέση να ρίξουν δυο πενιές και να καταλάβουν τι άκουσαν.
(Ειδικότερα για τα ξύλα, αυτό που θα κρίνεις από τον ήχο και την εμφάνιση είναι μάλλον το κάθε συγκεκριμένο όργανο. Δε νομίζω ότι σ’ αυτό το επίπεδο μπορεί κανείς να καταλήξει σε γενικούς κανόνες του τύπου «μ’ αρέσουν τα τάδε ξύλα στο τάδε τμήμα του οργάνου γιατί δίνουν το τάδε ηχητικό χαρακτηριστικό» - αυτά μόνο μετά από τεράστια εμπειρία, και πάλι όχι για όλους…)