"Έλα λαέ μου να σου μάθω τα τραγούδια σου"

Κα Ελένη,
Είστε σίγουρη για τα παραπάνω; Δεν σας έμεινε καθόλου η αίσθηση ανοίκειων και αναίτιων χαρακτηρισμών; Δεν έχω διαπιστώσει, μέχρι τώρα, στα γραφόμενα σας να έχετε έφεση σε παρόμοιες οργίλες συμπεριφορές και όμως εμφανώς τελικά εμφανίζεστε να τις επικροτείτε.
Σίγουρα δεν τις χρειαζόσασταν.
Μήπως δοκιμάζεται τελικά η αντοχή στην υπομονή;
Πάντως σίγουρα ΟΧΙ στον διάλογο.
Ειλικρινά λυπάμαι για τις διαπιστώσεις σας.
Με εκτίμηση.

Αγαπητέ Αντώνη, δεν έχω καταλάβει σε τι αναφέρεσαι όταν γράφεις για οργίλες συμπεριφορές. και για ανοίκειους και αναίτιους χαρακτηρισμούς. Αναφέρεσαι στην άποψη του Νέαρχου περί Κουνάδη, ή αναφέρεσαι στη συζήτηση που έγινε για το άρθρο εδώ στο φόρουμ;

Προσωπικα θλιβομαι, να βλεπω ολη αυτη την κατασταση στο “ονομα” μιας
ρεμπετοκουβεντας…
Αν εισασταν διπλα διπλα σαν “συμφορουμιστες” και μενα ποτηρι κρασακι στο χερι, θα το τσουγκριζατε το ποτηρι η θασπαγε μεσα στα δακτυλα σας?
απο παρομοια συναισθηματα… μ`αυτα που διαβαζω… που διαβαζουμε…

Δυστυχώς όχι απαραιτήτως το επίπεδο ΟΛΩΝ των συνομιλητών, όσον αφορά αποκλειστικά τους κανόνες της ευπρέπειας.
Μερικές φορές με βιαστικό, ανοίκειο και απρεπή τρόπο παρεμβαίνουν (ευτυχώς μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού) κάποιοι “ινστρούχτορες” και “επί παντός του επιστητού”.
Με κάθε σεβασμό στον ρόλο σας, εκεί η επέμβαση σας θα ήταν καταλυτική και κατευναστική.
Γιατί με το <<χαλαρά παιδιά>> νομίζω εξομοιώνετε “θύμα” και “θύτη”.
Kαι όπως βλέπετε ζήτησα πρωτίστως την προστασία σας, σε περίπτωση που δεν ανασκευασθούν οι χαρακτηρισμοί στο πρόσωπο μου, κάτι που θεωρώ πως δεν έγινε μέχρι τώρα.
Με ειλικρινή εκτίμηση στον ρόλο σας και το βήμα που προσφέρετε.

Υ.Γ. Και κάτι, πιστεύω, άσχετο με το θέμα μας.
Μπορείτε να με πληροφορήσετε γιατί το μέλος rebetcafe εμφανίζετε “αποκλεισμένος”;

Στο Νο 28 απαντώ στο Νο 26 όπου θεωρώ ότι προκλήθηκα με <<χαρακτηρισμούς>>.
Και βεβαίως στη συζήτηση που έγινε ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ.
Ρίξε μια ματιά ξανά αγαπητέ Admin.

Τώρα βρήκα το χρόνο να το διαβάσω. Διαπιστώνω ότι σ’ αυτό το forum, πιστοί στις νεοελληνικές παραδόσεις, είμαστε ικανοί για τις πλέον οξυδερκείς αναλύσεις αλλά και για τις πλέον αναίτιες φαγωμάρες.
Η γνωστή ιστορία της καρδάρας με το γάλα.
:019:

Για να συζητήσουμε για το Λαϊκό Τραγούδι, σαν στοιχείο του εποικοδομήματος, είναι προαπαιτούμενο να ορίσουμε και να συμφωνήσουμε πάνω σε ορισμένες έννοιες: Αστικοί πληθυσμοί, αστικοποιημένα στρώματα, λαϊκά στρώματα, οικονομικό περιθώριο, κοινωνικό περιθώριο, οικονομική ευμάρεια και ανέχεια, προέλευση των στρωμάτων, επιχειρηματικότητα και προώθηση πωλήσεων.

Λόγοι προληπτικής ιατρικής με καθοδηγούν να αφήσω στην άκρη την «άρχουσα» και την «εργατική τάξη», όχι γιατί είμαι νεοφιλελεύθερος απολογητής του συστήματος, αλλά γιατί οι περισσότεροι από εδώ μέσα όταν διαβάζουν τέτοιες λέξεις τους ανεβαίνει η πίεση.

Τέλος πάντων, επειδή μια τέτοια προσέγγιση ξεφεύγει απʼ τα όρια ενός forum όπου γράφουμε μηνύματα σε ένα κουτάκι, ας το αφήσουμε για ένα πιο πρόσφορο μέσο. Πιθανότατα για μια ταβέρνα!
Ως τότε όμως μπορούμε να παραδεχτούμε ότι ο Γεωργιάδης ξεφεύγει απʼ την αποβλακωμένη ρεμπετολογία του στυλ «Σχέση Ρεμπέτικου - Κινητής τηλεφωνίας» και βάζει κάποια θέματα σχετικά με τον τρόπο που ένα πολυσύνθετο «τρίδυμο»: αυτό των εκδοτών - υπερτραγουδιστών - ρεμπετολόγων (όλοι επιχειρηματίες) που καπελώνουν το λαϊκό τραγούδι. Καταλήγει σε ορισμένα παράδοξα, φωτίζει ορισμένες διαστάσεις του θέματος και τα χώνει εκεί που οφείλει να τα χώσει.

Η απόπειρα του Γεωργιάδη να συνδέσει ταξική καταγωγή και μουσική κουλτούρα, από μια πρώτη ματιά μοιάζει ατυχής, κάποιοι το σχολίασαν. Όμως δεν είναι έτσι. Πρόκειται για μια πολύ επίκαιρη, πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ παλαιά συζήτηση. Μάλιστα δε, την έχουν επαναφέρει στην επικαιρότητα – ποιοι λέτε; Ποιοι άλλοι: οι μάστορες του marketing. Τα χρυσά παιδιά της διαφήμισης και της προώθησης πωλήσεων. Που αναζητούν εναγωνίως να συνδέσουν για χάρη της κατανάλωσης, την ταξική συνείδηση με την μουσική κουλτούρα. Και υπάρχουν υποδειγματικές διαφημίσεις που το πετυχαίνουν μια χαρά. Αυτή τη περίοδο γράφω (κατά σύμπτωση) ένα σχετικό άρθρο, μόνο που δεν αφορά τη μουσική αλλά την λαϊκή κατοικία και έχω πρόσφατη τη σχετική έρευνα…

Ας είναι. Αυτά για την ώρα και βλέπουμε.

Βρε παιδιά…
Με κάνετε να μετανιώνω που ανέβασα το άρθρο αυτό…
Δόθηκε η ευκαιρία επάνω στη συζήτηση να αναφερθούν θέματα που αφορούν στο λαϊκό τραγούδι, ειδικά κάποιες παραμέτρους του, όπως οι “ρεμπετολόγοι”, ο κόσμος της δημοσιογραφίας και της δισκογραφίας κ.λπ.

“Θέσεις και αντιθέσεις” είναι εξάλλου και ο τίτλος της ενότητας, θεωρείται δηλαδή δεδομένο - κάπως - πως θα υπάρξουν και διαφωνίες και απόψεις που διίστανται μεταξύ τους, τι πιο φυσικό, από αυτό;
Από αυτό το σημείο όμως μέχρι το να χαλάμε τις καρδιές μας, έχει μεγάλη διαφορά.

Νομίζω πως δόθηκαν επαρκείς εξηγήσεις, οι οποίες διευκρινίζουν πως οι όποιες παρατηρήσεις έγιναν επάνω στις απόψεις μας και μόνο, σε καμιά περίπτωση δεν αντανακλούν σε εμάς προσωπικά.

Δεν νομίζω πως αξίζει τον κόπο να χαλάμε τις καρδιές μας ή να προσωποποιούμε την όποια κριτική μας γίνεται.
Αντώνη, δεν ξέρω πόσο καιρό είσαι στο φόρουμ.
Αν έχεις χρόνο και διάθεση, δες και άλλες συζητήσεις, στην ίδια θεματική ενότητα, “Θέσεις και αντιθέσεις”.
Θα διαπιστώσεις πως - έστω και αν ανεβαίνουν οι τόνοι κατά τη συζήτηση, - επί του προσωπικού δεν υπάρχει καμιά διάθεση από κανένα να θίξει το συνομιλητή του.

Αγαπητέ Αντώνη, όσο και να διάβασα και να ματαδιάβασα το σημείο όπου αναφέρεσαι για κομπλεξισμό και “προστασία” δεν βρήκα κάτι. Ο Άρης ανέφερε απλά την άποψή σου (…εμφιλοχωρεί και κάποιο προσωπικό στοιχείο αντιπαράθεσης με τον Π.Κ.) την οποία και κατέκρινε με τη φράση … “Γιατί κάλλιστα κι εγώ μπορώ να δω έναν κομπλεξισμό απέναντί του στα γραπτά σας, μια ζήλεια, μια κακία, που δεν μπορώ να δικαιολογήσω.”
Δε θεωρώ Αντώνη ότι αυτό είναι αιτία παρέμβασης διότι η χρήση του παραπάνω έγινε για παράδειγμα, χάριν της απόδειξης αυτών που λέει. Στο κάτω - κάτω, χρησιμοποίησε τις λέξεις … Γιατί κάλλιστα και εγώ μπορώ να δω … που δεν μπορώ να δικαιολογήσω. Επίσης, στο Νο37 άρθρο δηλώνεται ευθέως ότι η λέξη κομπλεξισμός αναφέρεται στα κείμενα και όχι στους ανθρώπους.

Στη συνέχεια τον στόλισες (παίρνοντας το νόμο στα χέρια σου) με επιθετικούς και κακούς χαρακτηρισμούς πετώντας τη φράση: "Μερικές φορές με βιαστικό, ανοίκειο και απρεπή τρόπο παρεμβαίνουν (ευτυχώς μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού) κάποιοι “ινστρούχτορες” και “επί παντός του επιστητού”, φωτογραφίζοντας βέβαια το εν λόγω πρόσωπο. Εδώ λοιπόν τι πρέπει να κάνω αγαπητέ Αντώνη; Σαν τα μικρά παιδάκια θα κάνουμε Αντώνη αυτός το είπε πρώτος εγώ το είπα δεύτερος;

Με την ευκαιρία, θα παρακαλέσω να είμαστε πρώτα απ’ όλα καλόπιστοι και να μη βλέπουμε πίσω από τα κείμενα μονάχα αιτίες τσακωμού. Αυτό που είπε η pelagia είναι σωστό. Τι θα κάνατε αν είσασταν σε μία ταβέρνα και τα πίνατε;

Για το τελευταίο που ρώτησες, επειδή είσαι “νέος” στο φόρουμ το μόνο που μπορώ να σου απαντήσω είναι ότι ο rebetcafe είναι ένα μέλος αποκλεισμένο από παλιά που έμπαινε με διαφορετικό όνομα. Επειδή δεν εξαλείφθηκαν οι λόγοι που είναι αποκλεισμένος, δεν είναι δυνατόν να μπαίνει και να γράφει με οποιοδήποτε άλλο όνομα…

Αγαπητέ Admin,
θεωρώ πως προκλήθηκα και γι αυτό ζήτησα ΠΡΩΤΟΣ από όλους τους εμπλεκόμενους τον λόγο, την αποκατάσταση και την προστασία σας.
Εάν έκανα λάθος ή σχημάτισα λάθος εντύπωση όπως μου λες, εύκολα θα μπορούσε το εν λόγω μέλος να μου απαντήσει, μια και θεώρησα πως κακώς ή καλώς αναίτια με μείωσε, μια και χρησιμοποίησε πληθυντικό αριθμό.
Η εκ μέρους σου δικαιολόγηση είναι επαρκής.
Το εν λόγω μέλος όμως, θεωρώ, δεν μου απάντησε σε προσωπικό επίπεδο, όπως προκλήθηκε.
Τώρα όσον αφορά την επισήμανση και διαπίστωση σου “πως πήρα το νόμο στα χέρια μου” , με “επιθετικούς και κακούς χαρακτηρισμούς”, δεν μπορώ εγώ να σου πω τι ακριβώς πρέπει να κάνεις, αφού με ρωτάς.
Να κάνεις επακριβώς αυτό που επιτάσσει η θέση σου.
Και αν ανέβεις Βόρεια θα χαρώ και να τα πιούμε και να τα πούμε.

Υ.Γ. Για εμένα έκλεισε το θέμα.Θα προσπαθήσω να είμαι περισσότερο προσεκτικός και συντηρητικός, σε μελλοντικούς σχολιασμούς μου.Ευχαριστώ για την υπομονή σου.

Φίλε Αντώνη δεν πιστεύω ότι υπάρχει διάθεση να μειωθεί κανένας. Έχουμε τις απόψεις μας, λέμε τα πράγματα όπως τα αισθανόμαστε και μερικές φορές αυτό παρεξηγείται γιατί αρπαζόμαστε από κάποιες λέξεις που αν τις λέγαμε ο ένας απέναντι στον άλλο, στην πραγματική ζωή, θα πέρναγαν χωρίς να τις σκεφτούμε καν. Γι’ αυτό πρέπει να βλέπουμε τα λόγια που λέγονται μέσα από τα καλώδια με θετικό προπάντων μάτι. Χαθήκαμε διαφορετικά.

Πράγματι πρέπει να κάνω αυτό που μου επιτάσσει η θέση μου και αυτό είναι να προσπαθώ να συνθέτω και όχι να βαθαίνω τις διαφορές. Αυτό προσπάθησα να κάνω και τώρα. Είναι γεγονός ότι τα θέματα αυτά είναι δύσκολα, αλλά είναι και τα πιο ενδιαφέροντα. Είναι ανάγκη να τα σκαλίζουμε και να λέμε καλοπροαίρετα τις απόψεις μας.

Φυσικά και θα’ ρθω προς τα βόρεια και φυσικά θα τα πιούμε. :102: Είναι πιο καλά έτσι… :slight_smile: Μη σου πω ότι πρέπει να οργανώσουμε συνάντηση στη Θεσσαλονίκη γιατί είναι ριγμένη όλα αυτά τα χρόνια…

Αντώνη, στο μήνυμα 37 ήμουν ξεκάθαρος σε ποια κείμενα και σε ποια ακριβώς σημεία αναφέρθηκα. Κι αν θυμάμαι καλά, οι “χαρακτηρισμοί” δεν αφορούσαν δικά σου γραπτά.
Παρόλα αυτά εσύ πιο κάτω συνεχίζεις:

Η ευγένεια, με την τυπική έννοια της λέξης, δεν ήταν ποτέ κάποιο απ’ τα χαρακτηριστικά μου. Αυτό όμως απέχει πολύ από το να κατηγορηθώ ότι επιτέθηκα αναίτια σε κάποιον.
Ελπίζω Αντώνη να με διαψεύσεις, αλλά μάλλον σε ενοχλεί πιο πολύ η γενικότερη πολιτική-ιδεολογική μου θέση (ΚΚΕ) και λιγότερο αυτά που λέω επί του θέματος. Αλλιώς προς τι οι χαρακτηρισμοί τύπου “ινστρούχτορας”;

Για το Δημήτρη:
Για το 1:
Είναι εξαρχής φανερό ότι μιλάω για την πλειοψηφία του κοινού. Αντίθετα εσύ μένεις στο “ειδικό”. Μιλάω για την πιθανή στάση ενός νέου που προσπαθεί ν’ ακούσει λαϊκό τραγούδι, όπως αυτό ορίζεται στην πράξη από την κοινωνία κι όχι με βάση τον πραγματικό του ορισμό. Δηλαδή τον νέο που ανάμεσα στ’ άλλα ακούει τραγούδια από το “Πάρτυ της ζωής σου” στο Αλτερ, από τις μεγάλες πίστες, αλλά και από ρεμπετάδικα και ταβέρνες, χωρίς να είναι αντικειμενικά σε θέση να διακρίνει σημαντικές διαφορές. Η σύγκριση του “ειδικού” κοινού με αυτό που εγώ ονομάζω “πλειοψηφία” (και δυστυχώς είναι) δεν μπορεί καν να υπάρξει. Ο κόσμος που ΘΕΛΕΙ τη λαϊκή διασκέδαση είναι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, ενώ αυτοί που “ψάχνονται” βαθύτερα είναι εκατό φορές λιγότεροι (ο έμπειρος στο χώρο Γιώργος Κοντογιάννης έχει πει την εξής εξαιρετική ατάκα: “Δυόμισι με τρεις χιλιάδες είμαστε, αλλά φαινόμαστε πολλοί γιατί πάμε παντού”).
Για το 2:
Συμφωνώ σ’ αυτό που λες. Ομως έχει σημασία και το ποια από τις εντυπώσεις “βαραίνει” περισσότερο, ώστε: να σε βάλει να ψάξεις βαθύτερα ή να δεχτείς την αποστειρωμένη (με λούστρα και λούσα) εκδοχή;
Για το 3 και 4:
Λέω ότι δεν αφήνουν έναν μουσικό να αυτοσχεδιάσει, σκεπάζοντάς τον με χειροκροτήματα και κραυγές και συ το βρίσκεις “Υπερβολικό. Τόσο ηλίθιος θα είναι ο νέος;”. Εδώ μιλάμε ότι αυτό γίνεται ακόμη και σε πιο ψαγμένους χώρους. Προχτές ο Τατασόπουλος δεν τελείωσε ούτε ένα ταξίμι χωρίς να τον “σκεπάσουν” με φασαρία, χωρίς να περιμένουν, έστω και μια φορά, να τελειώσει το κομμάτι (κάποιοι συμφορουμίτες ήταν παρόντες). Και σε ένα χώρο όπου η πλειοψηφία είχε πάει για ν’ ακούσει δεξιοτεχνικά παιξίματα! Δε συζητάμε καν για το τι γίνεται σε “κοινά” μαγαζιά. Εκεί δεν μπορείς καν ν’ ακούσεις ταξίμι.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό δείγμα του πώς αντιλαμβάνεται ο κόσμος το συγκεκριμένο θέμα, είναι το εξής: Ολες (μα όλες!) τις φορές που άκουσα ταξίμι σε ταβέρνα (χωρίς πάλκο, από ερασιτέχνες μουσικούς στην παρέα), οι κιθαρίστες, οι μπαγλαματζήδες, οι ακορντεονίστες, ακόμη και τουμπερλέκια, κοπάναγαν την ώρα του ταξιμιού, νομίζοντας ότι έτσι κρατούν κάποιο “ίσο”(:wink: ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Ενας παίζει το ταξίμι κι όλοι οι άλλοι κάνουν τη δική τους φασαρία!
Για το 5:
Εδώ απλά διαφωνούμε. Πιστεύω ότι αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Και είναι απόλυτα ευδιάκριτο, καθώς στο θέμα της δισκογραφίας και της διανομής είναι απόλυτος ο ρόλος των εταιριών. Ό,τι φέτα σού προσφέρει το σούπερ μάρκετ θ’ αγοράσεις. Τη γνήσια, του κτηνοτρόφου από τα …Βαρδούσια, δεν μπορείς να την ανακαλύψεις, παρά μόνο με μεγάλο κόπο.

Να γράψω και γω, σαν λιγάκι παλιότερος, κάποιες σκέψεις για το παραπάνω ζήτημα, κι`αν είναι άκαιρες …ας τις πάρει το ποτάμι.

Πριν από ένα χρόνο , ίσως και περισσότερο, πολλοί παρακολουθήσαμε τις παρεξηγήσεις που διαδοχικά οδήγησαν στον αποκλεισμό ενός παλιού, και πολυγραφότατου μέλους του φόρουμ.
Αν θυμάμαι καλά, έγιναν και από αρκετούς εκλήσεις για να λυθεί το ζήτημα, που δεν έπιασαν τόπο. Ίσως οι αντιδράσεις, λιγότερο η περισσότερο, και από τις δυό μεριές, να υπήρξαν και υπερβολικές.

Με χαρά, εδώ και κάποιο καιρό βλέπαμε πως ο αποκλεισμένος, χωρίς να κρύψει την ταυτότητά του, μιά και χρησιμοποίησε το όνομα του προσωπικού του blog, επανεγγράφηκε και επισκέπτονταν το φόρουμ. Στο blog του μάλιστα, είχε συμπεριλάβει στους συνδέσμους του από παλιότερα, το φόρουμ και την Κλίκα, πράγμα που μπορούσε να εκληφθεί και σαν κίνηση καλής θέλησης. Θεωρήσαμε λοιπόν πως οι όποες παρεξηγήσεις, σιωπηρά είχαν λυθεί.

Δυστυχώς, φάνηκε πως δεν ήταν έτσι !

Μήπως θα ήταν καιρός να πάμε λιγάκι παραπέρα, μιά και φάνηκε πως τουλάχιστον απ`τη μεριά του υπάρχει η διάθεση, και να ξεχαστούν οι όποιες παρεξηγήσεις ;

Θα ήθελα να πω ότι συμφωνώ με τη θέση του Νίκου Φρονιμόπουλου. Δεν έγινε δα και κανένα έγκλημα καθοσιώσεως. Μπορεί να γράφτηκαν και μερικά λόγια παραπάνω, αλλά όπως λέει και ο admin παραπάνω “χαλαρά παιδιά” . Πληκτρολόγιο χρησιμοποιούμε στο φόρουμ και σίγουρα οι λέξεις αποκτούν άλλον νόημα πίσω από μια απρόσωπη οθόνη, χωρίς να βλέπουμε το συνομιλητή μας. Πόσες φορές σε αυτό το φόρουμ έχουν δημιουργηθεί παρεξηγήσεις από μικρά και ασήμαντα πράγματα, χωρίς ουσία και σίγουρα χωρίς πρόθεση.

Αγαπητοί φίλοι (και φίλε Γιώργο αδμίνορα) ας προχωρήσουμε παραπέρα. Ο έτερος Καπαδόκης Γιώργος Βαβ ήταν φίλος με όλους πριν γίνει η παρεξήγηση και νομίζω ότι από την πλευρά του δείχνει να έχει λήξει το θέμα.

Και στο κάτω-κάτω, μπορεί το μανιάτικο να χρειάζεται μερικές φορές, αλλά εμείς … είμαστε από την Κυπαρισσία.:slight_smile:

Να προσθέσω και τη δική μου ταυτόσημη άποψη. Υπάρχει και πανδαμάτωρ χρόνος.

Για να καταλάβω Νίκο: το ότι επανεγγράφηκε και έβαλε τα links Κλίκας και Φόρουμ στο blog του είναι κίνηση καλής θέλησης; Εμένα άλλα μου δείχνουν.

Επειδή είναι άτοπο να αρχίσω να υπενθυμίζω τι έγινε τότε, όπως και να διηγηθώ αυτά που έκανε εντός και εκτός Φόρουμ και δεν γνωρίζεις εσύ και τα υπόλοιπα μέλη, αρκούμαι στο να πω ότι μερικές φορές μια απλή “συγγνώμη” είναι αρκετή.

Κώστα, προφανώς σου ξέφυγε ένα δεν στο τέλος. Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, άλλο τίποτα από το σχόλιο «κρίμα» δεν έχω να κάνω, σε ό τι τουλάχιστον αφορά εμένα…

Επαναλαμβάνω: μερικές φορές μια απλή “συγγνώμη” είναι αρκετή, χωρίς να μου έχει ξεφύγει τίποτα διότι αυτή δεν ήρθε ποτέ. Όσο για το “κρίμα”, περισσότερο ταιριάζει στον admin που έπρεπε να υποστεί αυτά που υπέστη και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να τα υποστεί ξανά. Ταύτα και μένω.

Νίκο, ελπίζω να ξέφυγε ένα “δεν” στο μήνυμα του Κώστα (αν και πάντα είναι προσεκτικότατος στα γραφόμμενα του) γιατί θα το συμπλήρωνα εγώ.

Όσον αφορά το “κρίμα”, ίσως όταν με το καλό ξαναβρεθούμε από κοντά να σου πώ το σύνολο των αλγεινών κινήσεων και πράξεων που εσύ και πολλά απ’τα υπόλοιπα παιδιά αγνοείτε, και να συμπληρώσω φορ δε ρέκορντ: “σιγά μη χάσει η βενετιά βελόνι”.

Όλοι χρειαζόμαστε Ισαάκ, κανένας δεν πρέπει να λείπει … . Παρόλα αυτά μόνο ένα έχω να επισημάνω. Την τελευταία φορά που μιλήσαμε με το Γιώργη Β, του ζήτησα να γράψει ένα κείμενο που να ζητάει:
α) Συγγνώμη από το φόρουμ για την τεράστια αναστάτωση που έφερε (μαζί με τα διασπαστικά μηνύματα και τα γράμματα προς όλους).
β) Να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να ξαναδημιουργήσει τέτοιες φασαρίες στο φόρουμ.

Δυστυχώς τέτοιο πράγμα δεν ήρθε ποτέ και δεν θα πω τη γνώμη μου γιατί δεν ήρθε (θα μου επιτρέψετε να την κρατήσω για τον εαυτό μου). Έτσι συνεχίζουμε με τον τρόπο αυτό …

Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα η συζήτηση που πραγματοποιείται μ’ αφορμή το άρθρο του Ν.Γεωργιάδη και πολλές οι αξιόλογες απόψεις που διατυπώθησαν.Στα όσα ειπώθηκαν θα 'θελα να προσθέσω ότι θεωρώ υπερβολικό και υπεραπλουστευτικό να θεωρήσουμε τις μουσικές επιλογές και προτιμήσεις κατά τρόπο απόλυτο ταξικά προσδιορισμένες.Αυτή η άποψη νομίζω ότι διαπνέει όλο το άρθρο παραβλέποντας τη συνθετότητα του θέματος.
Θεωρεί ο Ν.Γεωργιάδης υποκριτικό και όψιμο το ενδιαφέρον των μεσοααστών και μεγαλοαστών για το ρεμπέτικο,η μομφή όμως αυτή κάλλιστα μπορεί να απευθυνθεί προς όλους σχεδόν τους πνευματικούς και πολιτικούς χώρους,της αριστεράς συμπεριλαμβανομένης.
Γι αυτό πρωτίστως αξίζουν το σεβασμό μας όσοι, ανεξάρτητα από πολιτικές τοποθετήσεις και ταξική προέλευση,την εποχή που οι πνευματικοί και πολιτικοί ταγοί,αριστεροί και δεξιοί, είτε αγνοούσαν είτε κατακεραύνωναν το ρεμπέτικο, είχαν την πνευματική ωριμότητα να δουν την αξία του και το θάρρος να το υπερασπισθούν.Αναφέρω ενδεικτικά μερικά ονόματα:Φοίβος Ανωγειανάκης,Μάνος Χατζηδάκις,Ρένος Αποστολίδης

Aris,
κατηγορηματικά σε διαψεύδω.
Ειλικρινά αγνοώ παντελώς οποιοδήποτε προσωπικό σου στοιχείο.
Δεν έχω ιδέα, που λένε, για το πρόσωπό σου, όπως φαντάζομαι και εσύ για μένα.
Πολύ περισσότερο για τις ιδεολογικές σου προτιμήσεις.
Η σύμπτωση του χαρακτηρισμού (εννοώ “δίκην” ινστρούχτορα) είναι εντελώς τυχαία και όπως βλέπεις συνοδεύεται και από την έκφραση “επί παντός του επιστητού”, οπότε συνειρμικά δεν θα έπρεπε να προδιαθέτει, πιστεύω, σε πολιτικές ή ιδεολογικές συνιστώσες.
Η λέξη πλέον χρησιμοποιείτε ευρύτερα και όχι απαραίτητα από έναν και για έναν χώρο.
Δεν με ενοχλεί στο ελάχιστο η πολιτική σου τοποθέτηση, ούτε με αφορά, ούτε με ενδιαφέρει.